Moment of fame

Na uren in een aircotrein te hebben gezeten kwamen we aan in Yogyakarta en werden we overvallen door de warmte, ruim 40 graden en een stuk vochtiger dan we gewend waren.

De volgende dag werden we opgehaald voor een tour langs verschillende tempels. Ondanks dat 88% van Indonesië moslim is, zijn de boeddhistische en hindoe invloeden duidelijk aanwezig. Borobudur, een van de zeven wereldwonderen, was een gigantische, prachtige boeddhistische tempel. Voor onze mede toeristen was de tempel echter niet het hoogtepunt van het bezoek. Dat waren wij. Na eerst wat blikken te hebben gekregen kwamen vervolgens de drommen mensen op ons af. 'Photo? Photo?' Tuurlijk, kom er maar bij. Maar na ruim 50 kiekjes waren we er toch wel een beetje klaar mee. Maar ook bij de tempels Mendut en Prambanan werden we niet met rust gelaten. Yogyakarta is dan een grote toeristische stad in Indonesië, maar we worden bekeken alsof ze hier nog nooit een blanke hebben gezien. Toch zijn de invloeden wel duidelijk. Als we praten tegen elkaar op straat komt het regelmatig voor dat iemand ineens inhaakt, sommigen spreken echt goed Nederlands hier! Vaak is het zo dat ze dan een Nederlandse opa of oma hebben, en wanneer je Leiden noemt beginnen ze gelijk over rechten. Maar ook dat hier alles zo ontzettend corrupt is, lawyers zijn puur evil. 's Avonds zijn we nog bij een bandoptreden van onze gids wezen kijken. We verstonden er geen woord van, maar leuk om een keer gezien te hebben!

Het volgende op het programma was de Bromo vulkaan. We hadden allebei nog nooit een vulkaan gezien en na vele enthousiaste verhalen keken we hier dan ook erg naar uit. Na een lange rit vanuit Yogyakarta zijn we bij de berg aangekomen. Na wat korte uurtjes slapen werden we om 4 am paraat verwacht, Bromo by sunrise. We hadden pech, er waren zoveel wolken dat we vanaf het uitkijkpunt zo nu en dan de zon ergens doorheen zagen prikken maar van Bromo niet veel te zien was. Vervolgens naar de vulkaan zelf gereden met de jeep, omhoog geklommen en daar was de mist een stuk minder. De krater was goed zichtbaar, erg mooi! Terug naar het hotel voor ontbijt, en vervolgens weer 12 uur de bus is. Op naar Lovina, Bali!

Altijd leuk om ergens in het pikdonker te arriveren en de volgende ochtend een hele andere wereld te ontdekken. Zo werden we in Lovina ineens wakker tegenover de rijstvelden. Het was een stil stadje, maar met leuke winkeltjes en restaurantjes. En Lovina was een ideale plek om vandaaruit verschillende bezienswaardigheden te bezoeken. Zo hebben een vol programma gehad met de Gitgit waterfall, lake Beratan, aapjes voeren, koffieplantage en dolfijnen spotten! Dat laatste was natuurlijk weer een gigantische toeristische trekpleister, en met ons lagen er nog zo'n 50 andere bootjes op het water. Maar, we hebben ze gezien! Jammer was alleen dat wanneer ze boven het water uitsprongen alle bootjes er massaal op af speerden en ze natuurlijk direct verdwenen.

Na de dolfijnentocht hebben we ons aan het openbaar vervoer gewaagd. Bushaltes? Nee joh, die bestaan niet. Gewoon langs de weg gaan staan en een busje met een gele nummerplaat aanhouden. Zo gezegd zo gedaan, en we kwamen terecht in Toya Bungkah. De reden van onze zoveelste tocht naar de middle of nowhere was een volgende vulkaan, Gunung Batar. En weer werden we veel te vroeg verwacht, we beginnen al bijna aan het 4 am opstaan ritme te wennen.

Het was een flinke klim, maar het uitzicht was weer prachtig! De mist viel mee, maar er kwam genoeg stoom van de berg zelf af. Het is een actieve vulkaan, met verschillende stoomgaten. Dit maakte het mogelijk om ons ontbijt van gekookte eitjes en bananen te maken, op 1717m hoogte. Naar beneden ging een stuk makkelijker, maar soms zakten we aardig weg is het zwarte zand. Moe maar voldaan vervolgens onze reis voortgezet naar Pandagbai. Het komt hier met bakken uit de hemel zetten, hopelijk hebben we op Lombok, onze volgende bestemming, meer geluk. We vliegen de 29ste vanaf Denpasar weer verder, dus het zuiden van Bali bewaren we nog even voor later.